De perfecte dag doorbrengen in Oban door Lewis Nunn

Lewis Nunn is een senior reisredacteur en presentator uit Londen. Hij is een van de belangrijkste Britse autoriteiten op het gebied van luxereizen en cruises en zijn visie wordt gedeeld in grote kranten en tijdschriften over de hele wereld, waaronder The Telegraph, The Sunday Times, The Daily Mail, The Guardian en vele andere. In 2023 trad hij in dienst bij Forbes en sindsdien schrijft hij over alles wat met luxe reizen en cruises te maken heeft. Onlangs deelde hij zijn gedachten over hoe een cruise over de Hebriden de perfecte manier is om Schotland te zien. Vandaag geeft hij echter zijn visie op de ultieme route door Oban...

Oban, bijgenaamd de "Poort naar de Eilanden", is een havenstadje aan de wilde westkust van Schotland, bekend om zijn verse zeevruchten, whisky-erfgoed en weidse uitzicht op de Binnen-Hebriden. Met zijn dramatische kliffen en diepe maritieme wortels trekt Oban reizigers aan die naar de Highlands trekken - een plek waar kunstenaars, vissers en distilleerders floreren. In het hart ligt de iconische Oban Distillery, een pijler van de lokale traditie en een must-visit voor Schotten. Maar vandaag onthul ik hoe je de perfecte dag kunt samenstellen in dit juweeltje aan de kust.

Het ochtendlicht in Oban is zacht, zoals de stad zelf, genesteld tussen zee en steen, zachtjes ontwaakt. Ik arriveer net na zonsopgang bij het treinstation van Oban. De haven is nog rustig: vissersboten dobberen op het ritme van het getij en de lucht heeft een zilte geur vermengd met de zwakke geur van mout uit de nabijgelegen distilleerderij.

Terwijl ik over de esplanade wandel, kabbelt de zee tegen de stenen muur en strekt het uitzicht zich uit in de richting van het eiland Mull. De stad begint zich te roeren - winkeliers doen de luiken omhoog en vissers halen hun dagelijkse vangst binnen. Op straat stuit ik op een verweerde maar gastvrije viswinkel, MacGillivrays Seafood, waarvan het krijtbordmenu verse oesters, boterzachte sint-jakobsschelpen en dampende kommen Cullen skink belooft. Het resultaat? De zeevruchtenhemel voor het komende uur.

Tegen de middag word ik naar het hart van de stad getrokken, naar de Oban Distillery. Het is onmogelijk om het te missen: de stenen gevel, gedrukt tussen klif en straat, een schildwacht van traditie. Ik boek een rondleiding door de distilleerderij, enthousiast om de whisky niet alleen als drank, maar ook als verhaal te begrijpen.

Binnen voelt de distilleerderij alsof je een levend archief binnenstapt. Mijn gids leidt me door de beslagkuip en het Still House en legt uit hoe een klein team elke druppel Oban whisky produceert. Het proces is nauwgezet, bijna meditatief. In de oude vulruimte hangt de geur van eikenhout en spiritus zwaar, en ik stel me de tientallen jaren vaten voor die in het donker rustig liggen te rijpen.

Dan komt de proeverij: vier varianten Oban whisky, elk met zorg ingeschonken en voorgesteld als oude vrienden. De eerste dram is de klassieke 14 jaar oude, honingzoete, rokerige, met een vleugje zeezout. Ik laat hem op mijn tong liggen, de warmte komt langzaam tot bloei. De tweede heeft een sherry vat invloed, rijker en ronder - met gedroogd fruit en kruiden. De derde is een gelimiteerde release, vet en turfachtig en roept winderige kusten en vreugdevuren op. De laatste dram, de meest exclusieve, is delicaat en complex met tonen van heide, citrus en iets ongrijpbaars dat ik niet kan benoemen.

Wat me het meest opvalt is hoe elke slok het landschap weerspiegelt: de kliffen, de zee, de stille veerkracht van het stadje. Mijn gids moedigt me aan om mijn ogen te sluiten en de whisky te laten spreken. En dat doet hij.

Later waag ik me een paar kilometer ten noorden van de stad aan Dunstaffnage Castle, gelegen op een rots boven Loch Etive. Dit fort werd in de 13e eeuw gebouwd door Duncan MacDougall en bewaakte ooit de zeekant van de Pass of Brander. De verweerde muren vertellen verhalen over belegering en soevereiniteit, van de rol in de veldtocht van Robert the Bruce tot Flora MacDonalds korte gevangenschap hier in 1746 nadat ze Bonnie Prince Charlie had geholpen te ontsnappen.

Als de avond valt, klim ik naar McCaig's Tower, de merkwaardige kroon op de skyline van Oban. Dit colosseum in Romeinse stijl ligt bovenop Battery Hill en werd in 1897 gebouwd in opdracht van de plaatselijke bankier John Stuart McCaig als gedenkteken voor zijn familie. Na zijn dood in 1902 stopte de bouw en bleef alleen de granieten buitenkant over. Vandaag de dag omlijsten de 94 lancetbogen van de toren een prachtig uitzicht over Oban Bay en de Atlantische Oceaan daarachter. Terwijl ik naar de monding sta te staren, glinstert Oban onder me, de ramen zijn verlicht, de schoorsteen van de distilleerderij afgetekend tegen de hemel. Ik denk weer aan de whisky, die in elke druppel de essentie van deze plek met zich meedraagt. En ik voel me simpelweg dankbaar. Voor de dag, voor de dram, voor de stille magie van Oban.